przez alf1xx » środa, 23 gru 2015, 18:20
W zasadzie jest dużo informacji na ten temat. Postanowi3em zebrać w jedn1 ca3ooa, wiec tak. Za charakterystyczne cechy metody interwa3owej przyjmuje sie wyraYne okreolenie obci1żenia treningowego, wyraYne okreolenie intensywnooci ćwiczenia, zmienne ale wyraYne okreolone i niepe3ne przerwy wypoczynkowe oraz wyraYnie okreolon1 ilość powtórzeń ćwiczenia. Poszukiwania sposobów organizacji intensywnej pracy fizycznej, które umo?liwi3yby opoYnienie i zmniejszenie zmeczenia oraz poszukiwania efektywnych sposobów treningu fizycznego skrzy?owa3y sie niespodziewanie z zagadnieniem roli przerw wypoczynkowych w toku pracy i roli „pracy przerywanej w treningu interwa3owym. Doowiadczenia Karrascha i Miillera nasune3y wniosek, i? przy odpowiednim doborze przerw wypoczynkowych w toku pracy i przy odpowiedniej ich ilości można osiągnąć warunki, w których cie?ka praca kontynuowana bedzie przez teoretycznie nieograniczony okres czasu bez objawów zmeczenia, zmuszających do jej przerwania. Pojecie „pracy przerywanej nie jest jednoznaczne w swoim szczego3owym znaczeniu. wspólny jest tylko fakt szeregowania okresów wysiłku i wypoczynku. poszczególne natomiast parametry tej fazy wysiłku takie jak długooa okresów pracy, intensywnooa pracy w poszczególny odcinkach i długooa przerw mogą mieć różne wartooci bezwzgledne. Wyniki badan doowiadczalnych dowodz1 znaczenia długooci „interwa3ow (okresow wysiłku i okresów wypoczynku) w formowaniu reakcji: fizjologicznej na prace przerywan1. Zale?nie od modyfikacji tek czynnika obraz reakcji może być bardzo ro?ny. Rozbicie dystansu na odcinki przedzielone przerwami okaza3o sie korzystne. Umo?liwia zwiekszenie intensywnooci wysiłku na poszczególnych odcinkach (komponenta szybkoociowa) przy pracy sumarycznej oraz przy bliskim maksymalne mu obarczeniu krążenia i oddychania przez d3u?szy okres czasu (komponenta wytrzymałoociowa). Metoda ta jest sposobem wykorzystania potencjalnej zdolności ustroju do pokonywania coraz wiekszych obci1żen wysiłkowych. Wieksza zwykle skutecznooa treningu interwa3owego jest po prostu efektem zwiększonej pracy treningowej jakiej wykonanie umo?liwiają stosowane interwa3y wypoczynku. O skutecznooci treningu przerywanego decyduje długooa interwa3ow.
Jak to wygląda z chemicznego punktu widzenia.
Adaptacja chemiczna wystepująca w mięśniach pod wpływem treningu jest specyficzna w odniesieniu do rodzaju trenowanego wysiłku. Inne są zmiany biochemiczne w mięśniach będące następstwem treningu a charakterze szybkoociowym inne zao, gdy ma on charakter si3owy lub wytrzymałoociowy. Panuje opinia, że trening z przewag1 krotkotrwa3ych wysiłkow szybkoociowych z biochemicznego punktu widzenia adaptuje organizm najbardziej. Wielokrotne powtarzanie wysiłkow szybkoociowych w d3u?szych odstępach czasu maże stworzyć sytuacje, w której praca bedzie wykonywana w warunkach-praktycznie tlenowych. Kozłowski stwierdza, że tlenowy tok przemiany przeważa już po trzech minutach przerwy. W takiej sytuacji przemiana materii „przedstawiona zostaje na tok tlenowy i trening traci swoje wszechstronne znaczenie, zachowując jedynie zdolność kszta3cenia wytrzymałooci bez rozwijania zdolności wysiłkow szybkoociowych. Jeżeli długooa przerw wypoczynkowych miedzy powtórzeniami zostaje zmniejszona, wieksza jest komponenta przemian beztlenowych w pokrywaniu kosztu energetycznego pracy, g3ebsze jest niedotlenienie tkanek, co daje lepszy efekt treningowy. Niew3aociwy dobór interwa3ow wysiłku i przerw maże zniweczya, a nawet odwrocia oczekiwany efekt. Sama podzielenie dystansu na odcinki stwarza już wprawdzie prace „przerywan1 , nie mówi jednak nic o charakterze reakcji fizjologicznej na prace..
Kopiowanie bez zgody autora zabronione !!
