Tomasz Mrowiec
http://www.profi-dieta.pl
Pirogronian jest produktem metabolizmu węglowodanów w trakcie procesu zwanego glikolizą (jest on jej końcowym produktem!)
Pirogronian jest wykorzystywany przez organizm jako źródło energii, a dokładnie mówiąc jest produktem metabolizmu sacharozy i skrobi czyli węglowodanów.
Pirogronian nasila również transport glukozy do komórek mięśniowych co zapewnia wysokie stężenie glikogenu w mięśniach. Natomiast jako związek chemiczny jest bardzo niestabilny.
Jak powstaje pirogronian
Dokładne wytłumaczenie jest naprawdę zbyt skomplikowane i nie obejdzie się bez rozszerzonej chemii, więc postaram się w naprawdę bardzo ogólny sposób to przedstawić.
Losy naszego pirogronianu zależą tak naprawdę od zapotrzebowania energetycznego komórki i co najważniejsze od dostępności tlenu.
Możemy tutaj sytuację podzielić na 2 etapy:
I- w warunkach tlenowych ( gdzie pirogronian ulega dekarboksylacji do acetylo-CoA
II - przy ograniczonej ilości tlenu np. w mięśniach podczas energicznego skurczu komórek (gdzie pirogronian ulega przemianie dehydrogenazy w mleczan i cząstkę NAD+)
Warto tutaj również dodać, iż powyższa reakcja może przebiegać w drugą stronę.
Czyli kwas mlekowy po przekształceniu w pirogronian włączany jest do cyklu Krebsa gdzie jest jednym z podstawowych substratów energetycznych.
Zastosowanie pirogronianu w sporcie
Generalnie jego zastosowanie nie należy do najbardziej popularnych substancji wykorzystywanych zarówno przez sportowców jak i w różnego rodzaju zabiegach medycznych.
Wpływ na to miały badania, które wykazały, że pirogronian, może pozytywnie wpływać na proces spalania tkanki tłuszczowej, natomiast efekt był nieznaczny i następował bardzo powoli.
Drugim i zarazem bardziej pożytecznym zastosowaniem pirogronianu w sporcie jest fakt, iż stymuluje on wytwarzanie energii w cyklu Krebsa. Dzięki temu nasz organizm może optymalizować swoją wydajność poprzez zmniejszenie zmęczenia powstałego podczas treningu.
Badania kreatyny – monohydrat vs cytrynian vs pirogronian
Pod koniec 2008 roku zostały przeprowadzone badania dotyczące wpływu suplementacji powyższymi rodzajami kreatyny na zdolność wysiłkową sportowców.
Badanie były przeprowadzone na młodych atletach, którzy wykonywali ćwiczenia interwałowe, a suplementacja trwała 28dni i wynosiła 5g/dzień.
W wszystkich przypadkach zanotowano wzrost średniej mocy, jednakże w przypadku pirogronianu nastąpił wyraźny wzrost mocy podczas wszystkich wykonywanych interwałów.
Wszystkie formy kreatyny znacząco podnosiły szybkość skurczu mięśnia, natomiast tylko pirogronian zwiększał szybkość rozkurczu.
Poniżej w tabeli możemy zaobserwować różnice i wpływ kreatyny na zwiększenie poziomu wolnej kreatyny we krwi. (badania przeprowadzone przez Harrisa i wsp. z 2007r)
Można zatem wywnioskować, iż pirogronian okazał się skuteczniejszy od cytrynianu i monohydratu, gdyż jego spożycie skutkowało utrzymaniem wysokiego poziomu wolnej kreatyny we krwi przez dłuższy okres czasu.
Łączenie pirogronianu z kreatyną
W niektórych suplementach możemy zaobserwować połączenie pirogronianu z kreatyną, dzięki czemu takie połączenie powyższych molekuł jest wstanie osiągnąć nawet 10-krotnie wyższą rozpuszczalność niż w przypadku zwykłego monohydratu. Również jesteśmy wstanie uzyskać lepsze wchłanianie oraz biodostępność kreatyny.
Dzieje się tak dlatego, iż pirogronian jako końcowy produkt glikolizy, hamuję glikolizę i aktywuje glikogenezę, co ochrania glikogen podczas wysiłku i ułatwia jego nadkompensację w okresie powysiłkowym.
Pirogronian kreatyny antykatabolikiem ?
Sam pirogronian kreatyny jest molekułom, która umożliwia efektywne wprowadzenie cząsteczek pirogronianiu kreatyny do wnętrza komórek mięśniowych.
Przede wszystkim pirogronian dzięki przemianom energetycznym (wytworzenie rodników fosforanowych) ułatwia prze¬mianę kreatyny w fosfokreatynę, natomiast działa również antykatabolicznie.
Pirogronian działa anabolicznie, głównie dlatego, że znacznie zwiększa poziom octanu (rodnika acetylowego), który przy odpowiednim naddatku ulega kondensacji na szlaku budowy steroidów i wytwarza tzw. ektopowy (mięśniowy) testosteron.